هدف

هدف همیشه رسیدن به قلّه نیست! همین‌که از مسیری غیر تکراری حرکت کرده‌ای، کافی است؛ وآن‌گهی، این‌که برخی همراهانت در کجا از تو بازمی‌مانند یا راه‌شان را کج می‌کنند ـ اگرچه تلخ است و گاه غیر قابل باور ـ آن‌قدرها مهم نیست که تو را از خویشتنِ خویش دور کند. یادِ «عمرانی» عزیز بخیر که می‌گفت: اگر تو عوض شوی، ... می‌شوی.

قدری حواسش پرت شد

                                                                 

می‌خواستم باشی، فقط می‌خواستم باشی
در قامت لبخند، یا در شکل «ای‌کاش»ی

ای آسمان! عاشق‌شدن کار زمینی‌هاست
باید دلت ابری شود تا مثل ما باشی

بی‌عشق، زیبایی عذابِ بی‌سرانجامی است
تلخ است گل باشی، ولی در طرح یک کاشی

دور از تو ـ هر جایی که باشد ـ خیسِ باران است
گنجشککِ بی‌خانمانِ حوض نقاشی

پروانه خواهد ‌شد دلِ در خود گرفتارم
گر لحظه‌ای این پیله را از هم فرو‌پاشی

***

می‌خواست قربانت شود، اما اسیرت شد
قدری حواسش پرت شد این «مرد احساسی»

درنگ

عشق را نمی‌توان ساخت یا به شکل‌گیری آن کمک کرد. «تصنع» در عشق نوعی تقلب است و هرکس در پی آن باشد، چنان خواهد افتاد که دیگر برنخیزد. فرق است میان قدم‌زدن در عشق با قدم‌زدن تا عشق!